Ik ben er al lang bang voor, maar de toestand van onze woef was enorm verslechterd... Daarom hebben we beslist hem vanavond te laten inslapen. Hij had een mooie leeftijd, mijn blonde godje is 16,5 geworden. Hij heeft me zien opgroeien van kindje van tien, puber tot wie ik nu ben! Mijn troostertje wanneer ik me triest voelde. Hij had maar één blik nodig of hij stond paraat, alsof hij voelde wat er in me omging. Om wiens scheetjes of zotte kuren moet ik nu lachen? Geen bruine vertederende oogjes meer, waar ik uren naar kon kijken, geen zachte pels meer om in te verdrinken. Wie gaat me nu verdedigen en trouw op me zitten wachten? Ik ga je missen! X
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte hoor Ellen
BeantwoordenVerwijderenLiefs Ester
dikke knuffel ! Zo'n vriendje moeten afgeven is niet alles, maar je hebt wel de beste beslissing genomen voor je hondje en je zal altijd mooie herinneringen blijven hebben aan je kameraadje !
BeantwoordenVerwijderenSterkte. Het is een zware beslissing, maar als baasje voel je aan wanneer het niet anders kan...
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte!! Dikke knuffel.. liefs, Nancy
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
BeantwoordenVerwijderen